"Ni Déu ni Rajor aturarán l'independéncia de catalunya" quina barbaritat, quina burreria, alguns politics deurien pensar més en el poble sencer que només en una part, moltíssim catalans no volen de cap manera l'independència, i són catalans de soca arrel, els independentistes están obsessionats en la divisió al preu que siga .. han dividit catalunya, l'han destroçada, destroçaràn encara més als catalans i com diem en llengua valenciana "estan fotuts i arrimats al marge" pobres catalans!!!!!!!!!!!!! des de els països valencians contemplem impotens l'autodestrucció de catalaunya, ¿què farem, por o fugirem?
al Joan Tardà li podriem demanar si Déu vol l'independència ... es a dir si Déu, ja que ell l'anomena, vol la destrucció o la fraternitat dins les legìtimes diferències ... alguns catalans giren els ulls als problemes reials dels catalans i inventen móns fantàstics i independències quimèriques que mai no es donaràn ... quina poca vergonya ...

« Sèm politicians europèus : mespresarem lo pòble, que siá occitan, catalan o grèc, que vòte pel respècte sieu o que se'n chaute… »

#3 Aicí en Flandre avèm la mèsma causa. Dempuèi lo succès dels partits nacionalistas flamencs, lo monde cultural flamenc d'esquèrra son venguts de patriòtas belgas e reialistas ! Es pas de creire.

Non pòde me n'empachar de o pensar, de o sentir, mai de o patir. Aquò me dòu , aquò me maca fons, ne'n plorariái.
Dau mai avance dinc lo temps, dau mai vese venir los politicians. Dau mai legisse d'articles dinc lo "Jornalet", dau mai sente lo mespretz de las minoritats lingüisticas, lo mespretz de la diversitat, de la vida simplament. Que la fòrça de Vida jai pas forçadament emb dals enterés d'ègos desmesurats. Putas d'Estats ! Pòrcs de politicians !

Tant que fai giba lo pòple e qu'obesís, lenga muda, l'Estat respècta lo pòple.
Lo jorn que lo pòple s'es pro amadurat e que demanda sa desmancipacion, l'Estat se fai cranhir.
Coma se vòstre paire, lo jorn que seguètz vengut pro bèl e que voguètz menar la vida vòstra, vos aguèsse amenaçat (-ada)... Mès, onte anam aquí ? !

De quante drech una estitucion politica pòt refusar la libertat de pensar sa destinada au pòple siu ?
Aquò d'aquí sent a tiranisme !
A passat temps, èra mai la religion que vos oblijava de pensar e faire "coma se deu", es a dire "coma vòlon los que tènon lo poder".
Es grèu de veire onte n'es venguda la democracia. A bèls uèlhs vesents, es mòrta ! Es venguda un jòc per los òmes politics, un jòc que lurs fasèm chasca cinc ans, en botar un papieron dinc la boitassa de las messòrgas.
Sèm pas que pions dinc lo jòc dals enterés politics enternacionaus. A tot grope uman que pòrta de revendicacions legitimas essencialas, es una guèrra que li es facha. Òi. Es una guèrra que se dirà pas jamai. La mema mena de guèrra que faguèt crebar nòstres rèires en 14-18. La mema mena de democratas darriès lo ridèu, e nautres, de lònga mariòtas sus l'empont.

Crese que se fai l'ora dau Grand Divòrci. Podèm pas mai contunhar ! Quauqu'us me poiriá dire se una lei esistís au nivèl europenc o mondiau, per aparar los drechs dals Pòples, de las comunautats umanas, fòra tota logica politica, economica o religiosa ?
Ce qu'es segur mai, es que chau desrevelhar las consciéncias, que las democracias "tradicionalas" s'estravíon. Als pòples mai, reven lo dever encara mai d'ocupar, lingüisticament e culturalament, l'espandi de paraula que lurs es ofrit, mai l'espandi de vida onte rèston. Autrament, es l'Autre, e pas forçadament lo qu'òm vòu, que o farà. L'uman encontrarà totjorn la rivalitat sus la draia de sa vida.
Se refusa d'entrar dinc lo jòc e d'obrar per son projèct de vida, es quauqu'us mai que s'emponharà la jogada e proficharà la situacion per la menar a son agrat.

Pense que, maugrat los problèmas que rosígon Euròpa e nòstras vidas, prumièiras, se fai temps de considerar d'un biais autre, l'èsser mai la paraula dau pòple, lo poder locau. Tènon lo poder emb de la moneda, nautres sèm fòrça. Es vengut lo temps dau Grand Divòrci (segon ieu).
Per còntra, ce que mai m'embèstia, es d'ausir, maugrat ieu, los perpaus caiets e encoerents d'aqueles simplardàs qu'an pas ges d'eime, e qu'encontratz per carrièiras, o a la gara a l'espèra dau carri, o mai als cafetons de vilatge. Non sai per Catalonha se lo pòple cèrca d'enauçar lo debat mès, en País d'Òc, de còps que i a, aquò me làia...

Amb l'atituda bòrnia del PP son a nos preparar un brave merdièr en Euròpa. Lo piéger es que de mond de la cultura, qu'òm auriâ pogut creire un pauc sensats, e presumiblement d'esquèrra per mai d'INRI coma dison los espanhòls, coma lo cineasta Almodovar, lo cantaire Sabina o l'editor Lara (parli pas del Vargas Llosa qu'a virat canturla) getan d'òli sul fuòc!